Dziurawiec – co to jest?
Dziurawiec zwyczajny [łac. Hypericum perforatum] – gatunek rośliny należący do rodziny dziurawcowatych. Występuje naturalnie w Europie, zachodniej Azji, północnej Afryce. Dziurawiec zwyczajny znany jest także pod nazwą ziele świętojańskie i jest byliną, która porasta polany, łąki, zarośla czy skraje lasów. Jest jednym z najpowszechniej wykorzystywanych ziół ze względu na swoje wszechstronne działanie.
Dziurawiec – właściwości lecznicze
Dziurawiec zwyczajny dzięki zawartym w sobie substancjom, posiada wiele właściwości prozdrowotnych. Substancje takie jak: hyperozyd, który działa moczopędnie, hyperycyna (czerwony barwnik), która jest flawonoidem, kwercetyna i rutyna, posiadające zdolność uszczelniania naczyń włosowatych, hyperforyna, która wykazuje działanie antybiotyczne, a także garbniki bakteriostatyczne, które działają przeciwbiegunkowo sprawiają, że jest to jeden z najcenniejszych surowców zielarskich. W dziurawcu znajdziemy też olejki eteryczne, kwasy organiczne, żywice, sole mineralne, cukry, pektyny, choliny oraz witaminy A oraz C.
Dziurawiec na uspokojenie
Dziurawiec wykazuje działanie uspokajające, w związku z tym stosuje się go w stanach wyczerpania nerwowego, niepokoju czy zaburzeniach równowagi nerwowej. Znajduje zastosowanie również przy zaburzeniach psychowegetatywnych i stanach depresyjnych. Swoje właściwości uspokajające i przeciwdepresyjne dziurawiec zawdzięcza hyperycynie. Badania pokazują, że substancja ta hamuje rozkład neuroprzekaźników (serotoniny), których niedostateczna ilość w organizmie daje objawy złego nastroju, lęku, przygnębienia.
Dziurawiec – stosowanie
1 łyżeczka ziela dziurawca na 200 ml wrzącej wody. Odstawić do zaparzenia pod przykryciem na 20 minut. Pić 2-3 razy dziennie przed jedzeniem.
SKŁAD PRODUKTU
100% ziela dziurawca, najwyższa jakość surowca.
KRAJ POCHODZENIA
Polska
Data przydatności do spożycia, a także numer partii znajdują się na opakowaniu.
Dziurawiec na problemy żołądkowe
Dziurawiec może być stosowany w schorzeniach dróg żółciowych i żołądka, w stanach zapalnych błony śluzowej jelit i żołądka, a także przy zmniejszonym wydzielaniu soków trawiennych, braku apetytu, bólach brzucha, wzdęciach wiatrach oraz biegunce, ponieważ działa rozkurczowo na mięśnie gładkie znajdujące się w przewodzie pokarmowym.